عوارض سنگ شکنی برون اندامی با امواج صوتی پرقدرت (ESWL)

بهبودی پس از عمل شکستن سنگ کلیه با امواج

هنگامی که به خانه می رسید بهترین کار این است که بر خود آسان بگیرید و بقیه ی روز را استراحت کنید. اغلب افراد پس از گذشت چند روز احساس می کنند که می توانند به فعالیت های عادی خود بر گردند. نوشیدن مقدار زیادی آب در ۲۴ ساعت اول از اهمیت زیادی برخوردار است؛ زیرا این کار کمک می کند تا قطعات سنگ های کلیوی از بدن خارج شوند.

احتمالا هنگامی که قطعات سنگ های کلیوی از کلیه خارج می شوند، احساس درد و ناراحتی می کنید. به مصرف داروهای مسکنی که پزشکتان برایتان تجویز کرده ادامه دهید. مهم است که به قرارهای ملاقات بعد از عمل بروید تا از نبود همه ی قطعات سنگ های کلیوی اطمینان حاصل کنید.

مراقبت های بعد از عمل سنگ شکنی کلیه

مهم است که پس از انجام عمل مقدار کافی آب بنوشید. به مقداری آب بنوشید تا رنگ ادرار شما روشن تر از زرد شود. این کار کمک می کند تا قطعات سنگ های کلیوی به خارج از بدن رانده شوند. زمانی که سنگ های کلیوی شکسته می شوند، معمولا  هنگام دستشویی رفتن از بدن خارج می شوند. شما باید در چند روز اول به مقدار کافی آب بنوشید تا به بیرون رانده شدن آن ها از طریق ادرار کردن، کمک کنید.

در طولانی مدت، به نوشیدن مقدار کافی آب برای داشتن ادراری شفاف ادامه دهید و رژیم غذایی متعادل و سالمی را دنبال کنید. پزشک ممکن است توصیه کند که مقدار مصرف نمک را کاهش دهید. همچنین ممکن است پیشنهاد کند که پروتئین های حیوانی را مانند گوشت، ماهی و غذاهایی که سطوح بالایی از اگزالات دارند را، کاهش دهید. اگزالات در مواد غذائی مانند اسفناج، آجیل ها، کاکائو، چای، ریواس و توت فرنگی یافت می شود. اما قبل از اینکه برنامه ی غذائیتان را تغییر دهید با متخصص  مشورت کنید.

اگر سنگ های کلیوی از بین نرفته باشند، ممکن است به درمان های بیشتر نیاز باشد. اگر سنگ شکنی برون اندامی با امواج صوتی پر قدرت جواب نداد، پزشک ممکن است پیشنهاد دهد که درمان را دوباره انجام دهید یا یک درمانی جایگزین را در نظر بگیرید. مهم است که تمام سنگ های کلیوی خود را برای اجتناب از هر گونه مشکل طولانی مدت از بین ببرید. سنگ شکنی برون اندامی با امواج صوتی پر قدرت می تواند، ۹ تا از هر ۱۰ سنگ کلیه را، در بالغین از بین ببرد. موفق بودن این عمل بستگی به موارد زیر دارد، از جمله:

• اندازه، چگالی و موقعیت سنگ کلیوی
• اینکه چقدر در حین عمل بدون حرکت مانده اید.
• سطح تجربه ی پزشک