عفونت مثانه چیست و چه علائمی دارد؟

۱. سیستیت باکتریایی

عفونت ادراری معمولاً زمانی اتفاق می افتد که باکتری های خارج بدن، از طریق مجرای ادرار وارد دستگاه ادراری شده و شروع به تکثیر کنند. بیشتر موارد سیستیت توسط باکتری به نام اشرشیا کلی (E. coli) ایجاد می شود؛ اما برخی دیگر از باکتری ها نیز می توانند سبب عفونت دستگاه ادراری شوند.عفونت باکتریایی مثانه در زنان معمولاً پس از رابطه جنسی رخ می دهد. البته، افرادی که رابطه جنسی ندارند نیز ممکن است دچار عفونت مثانه شوند؛ زیرا ناحیه تناسلی زنان اغلب دارای باکتری هایی است که می توانند عفونت ایجاد کنند.

۲. سیستیت غیرعفونی

با وجود اینکه رایج ترین علت سیستیت «عفونت باکتریایی» است، اما عوامل غیر عفونی دیگری نیز می توانند سبب التهاب مثانه شوند. برخی از این عوامل عبارتند از:

• سیستیت بینابینی: علت این نوع التهاب مزمن مثانه که «سندرم مثانه ی دردناک» نیز نام دارد، شناخته شده نیست! این مشکل بیشتر در زنان اتفاق می افتد و تشخیص و درمان این بیماری ممکن است دشوار باشد.
• سیستیت مرتبط با دارو: برخی از داروها مانند داروهایی که برای درمان سرطان مصرف می شوند (شیمی درمانی) می توانند باعث التهاب مثانه شوند. زیرا این داروها تجزیه شده و بخشی از آنها از طریق سیستم ادراری دفع می گردد.
• سیستیت ناشی از جسم خارجی: استفاده ی طولانی مدت از سوند (کاتتر) می تواند احتمال ابتلا به عفونت های باکتریایی و آسیب دیدگی بافت را افزایش دهد. هر دوی این موارد باعث التهاب مثانه می شوند.
• سیستیت شیمیایی: مواد شیمایی موجود در برخی از محصولات ممکن است حساسیت زا باشند. از محصولاتی که با ناحیه تناسلی شما در ارتباط است می توان به ژل های بهداشتی، دوش های واژینال و ژل های اسپرم کش اشاره کرد. واکنش آلرژیک به مواد تشکیل دهنده ی این محصولات می تواند باعث التهاب مثانه شود.
• سیستیت مربوط به سایر بیماری ها: سیستیت گاهی اوقات ممکن است به عنوان عارضه ی بیماری هایی مثل دیابت، سنگ کلیه، بزرگ شدگی پروستات یا آسیب نخاع اتفاق می افتد.

عوامل خطر التهاب مثانه  کدام اند؟

برخی از افراد، بیشتر از سایرین مستعد ابتلا به عفونت دستگاه ادراری هستند. به عنوان مثال، احتمال ابتلا به عفونت ادراری در زنان بسیار بالاتر از مردان است. دلیل اصلی این امر، آناتومی فیزیکی است. زنان مجرای ادراری کوتاه تری دارند. بنابراین باکتری های عامل عفونت راحت تر می توانند به مثانه نفوذ کنند. به طور کلی عوامل خطر ابتلا به سیستیت عبارتند از:

• داشتن رابطه جنسی: در طول رابطه جنسی باکتری ها راحت تر به مجاری ادرار شما راه می یابند.
• استفاده از برخی موارد پیشگیری از بارداری: به عنوان مثال، استفاده از دیافراگم خطر ابتلا به UTI را بالا می برد. خطر ابتلا به عفونت با دیافراگم های حاوی اسپرم کش حتی بیشتر می شود.
• بارداری: تغییرات هورمونی در دوران بارداری خطر ابتلا به عفونت مثانه را افزایش می دهد.
• یائسگی: تغییرات هورمونی پس از یائسگی نیز می تواند با عفونت ادراری مرتبط باشد.

سایر عوامل خطر:

• تداخل در جریان ادرار: این امر ممکن است در شرایطی مثل سنگ کلیه یا بزرگ شدن پروستات رخ دهد.
• مشکلات سیستم ایمنی: این امر ممکن است در شرایط خاصی مانند دیابت، HIV و درمان های سرطان اتفاق بی افتد.
• استفاده طولانی مدت از سوند: افراد مبتلا به بیماری های مزمن یا سالمندان ممکن است به استفاده طولانی مدت از سوند نیاز داشته باشند. استفاده طولانی مدت از سوند باعث افزایش خطر ابتلا به عفونت های باکتریایی و همچنین آسیب دیدگی بافت مثانه می گردد.

به طور کلی، ابتلا به سیستیت در مردان سالم نادر می باشد.