علت و درمان مثانه نوروژنیک (مثانه عصبی)

درمان های اصلی مثانه نوروژنیک:

کاتتر گذاری تمیز متناوب (CIC): کاتتر ها، لوله های نازک و انعطاف پذیری هستند، که از طریق مجاری ادرار، به منظور تخلیه ادرار، وارد مثانه می شوند.

داروها: درمان دارویی، برای ارتقاع کارایی مثانه ی شما تجویز می شود. دارو های مخصوصی با توجه به اینکه مثانه ی شما، بیش فعال، کم کار، یا هر دو باشد، تجویز می شود.

تزریق بوتولینوم ای توکسین (بوتاکس): پزشک، بوتاکس را به داخل مثانه یا اسفنکتر ادراری، تزریق می کند.

مجرای ایلیال: قسمتی از روده کوچک، در ایجاد استومای ادراری استفاده می شود. این استوما، ادرار را به کیسه ای در بیرون بدن منتقل می کند.

بزرگ کردن مثانه (سیستوپلاستی): نوعی جراحی است، که در آن، قسمت هایی از روده (سیگموید روده بزرگ) را برداشته، و به دیواره ی مثانه وصل می کنند. این کار، فشار وارد شده به داخل مثانه را کاهش، و قدرت نگه داشتن ادرار را افزایش می دهد.

تغییر سبک زندگی: شامل پرهیز از غذاها و نوشیدنی های خاصی که باعث آسیب رساندن به مثانه می شود، است. از قبیل: بعضی از نوشیدنی های کافئین دار، مثل قهوه، نوشیدنی های گازدار، غذاهای تند و مرکبات. کاهش وزن می تواند، فشار وارد شده به مثانه را کاهش دهد. یک درمان رفتاری به نام دفع با تأخیر، به بعضی از افراد، در کنترل ادرار کمک می کند.

قرص برای مثانه عصبی:

قرص برای مثانه عصبی چه کاربردی دارد؟ مثانه نوروژنیک قابل درمان نیست، اما می توان آن را کنترل کرد. بیشتر موارد مثانه نوروژنیک، با دارو و کاتتریزاسیون مداوم قابل کنترل است. داروهایی که ممکن است برای درمان مثانه‌ ی بیش فعال تجویز شوند عبارتند از: اوکسی بوتینین، تولترودین، سولیفناسین و میرابگرون همچنین در برخی موارد از تزریق عضلانی بوتولیوم توکسین استفاده می شود. اقلیت کودکان مبتلا به این بیماری، نیاز به جراحی ترمیمی اساسی دارند.