داپوکستین که به صورت کلی در دسته SSRI های سریع قرار می گیرد، به طور خاص برای درمان زود انزالی ساخته شده است. مصرف اولین دوز این دارو (در صورت لزوم) حدود یک تا سه ساعت پیش از برقراری رابطه جنسی، می تواند موثر واقع شود و عوارض جانبی آن با سایر SSRI ها قابل مقایسه است. داپوکستین در بسیاری از کشورها مورد تائید قرار گرفته است، ولی این دارو همچنان در ایالات متحده آمریکا تائید نشده است.
در مطالعه ای بر روی مردان با مشکل زود انزالی و اختلال در نعوظ که تحت درمان با فسفودی استراز نوع ۵ (PDE5) بودند، داپوکستین مزایای درمانی بهتری را به همراه داشت و به طور کلی قابل تحمل بود. با این حال، حدود ۹۰ درصد از بیماران مصرف داپوکستین را بیشتر به دلیل عوارض جانبی، هزینه و تاثیرات ناامید کننده ی آن، قطع کردند.
زود انزالی یا انزال زودرس
داروی داپوکستین یک SSRI کوتاه اثر است و اولین دارویی است که برای زود انزالی به بازار عرضه شده است. پس از گذشت یک ساعت از مصرف خوراکی این دارو، غلظت پلاسمای داپوکسیتین به اوج می رسد. از بین رفتن تاثیر دارو نسبتا سریع است و نیمه عمر نهایی آن تقریبا ۱۹ ساعت است.
بعد از ۱۲ هفته، ۲۹ درصد از مردان با مصرف دوز ۳۰ میلی گرم و ۳۴ درصد از آنها با مصرف دوز ۶۰ میلی گرم، تاخیر ۳ دقیقه ای یا کمی بیشتر داشتند. مردانی که داپوکستین مصرف می کردند، دریافتند که انزال خود را بهتر کنترل می کنند و از عملکرد جنسی خود نسبت به کسانی که دارونما مصرف می کردند، راضی تر بودند. در آزمایشی دیگر، عملکرد داپوکستین (۶۰ میلی گرم) با پاروکستین (۲۰ میلی گرم) که نوع دیگری از SSRI ها است، در ۳۴۰ مرد ۲۲ تا ۴۸ سال با مشکل زود انزالی مورد مقایسه قرار گرفت. بیمارها هر روز به دو دوز تقسیم می شدند. پس از ۱۲ هفته، زمان تاخیر انزال در رابطه ی واژینال از ۳۸ به ۱۷۹ ثانیه برای داپوکستین و از ۳۱ ثانیه به ۳۷۰ ثانیه برای پاروکستین و از ۳۴ ثانیه به ۵۵ ثانیه برای دارونما افزایش یافته است.
مردان رضایت جنسی بیشتری از داپوکستین و پاروکستین نسبت به دارونما را نشان دادند ( به ترتیب: ۶۶ درصد در مقابل ۷۸ درصد در مقابل ۱۶ درصد). طی مصاحبه ای که با زوج ه و شریک های این مردان به طور جداگانه صورت گرفت، آنها نیز رضایت جنسی بیشتری داشتند. یازده مرد به دلیل راضی نبودن از تاثیر این داروها، این آزمایش را ترک کردند: ۳ نفر از ۱۰۴ نفر با داپوکستین، ۲ نفر از ۱۰۵ نفر با پاروکستین و ۶ نفر از ۱۰۰ نفر با دارونما. زمان دوز گرفتن در رابطه با مقاربت جنسی در این آزمایش توصیف نشده است.
در طول دوره ی آزمایش ها بر مصرف داپوکستین
- حالت تهوع (۱۱ درصد)
- سردرد (۵.۶ درصد)
- اسهال (۳.۵ درصد)
- خواب آلودگی (۳.۱ درصد)
- سرگیجه (۵.۸ درصد)
بیشتر با داروی داپوکستین ۳۰ میلی گرم گزارش شده است.
عوارض داروی داپوکستین
این عوارض و درصد رخ دادن آنها همگی مربوط به دوز ۳۰ میلی گرمی است و همه آنها با دوز ۶۰ میلی گرم داپوکستین می تواند دارای درصد بالاتری باشد.
- حالت تهوع و سرگیجه شایع ترین دلایل قطع مصرف داپوکستین ۳۰ میلی گرم بود.
- عوارض جانبی جنسی از جمله اختلال در نعوظ، انزال غیرطبیعی و کاهش میل جنسی با داپوکستین بیشتر از دارونما بود.
این موارد در ۲.۹ درصد از بیمارانی که داپوکستین ۳۰ میلی گرم و ۳.۸ درصد از بیمارانی که داپوکستین ۶۰ میلی گرم مصرف می کردند در مقابل ۱.۵ درصد از بیمارانی که دارونما مصرف می کردند، رخ داد. افت فشار خون وضعیتی (پوسترال هایپوتنشن) در برخی از بیماران رخ داده است و در استفاده ی همزمان این دارو با داروهای گشاد کننده ی عروق مانند مهار کننده های آلفا، نیترات ها و فسفودی استراز ۵ باید احتیاط شود.
سنکوپ با دوز مربوطه، با داپوکسیتین ۳۰ میلی گرم ۰.۰۶ درصد، با داپوکسیتین ۶۰ میلی گرم ۰.۲۳ درصد و با دارونما ۰.۰۵ درصد گزارش شده است. پیش نشانه های بیماری احتمالی مانند تهوع، سرگیجه و احساس سبکی در سر نیز با داپوکستین بیشتر از دارونما بود.
- مصرف همزمان آرامبخش ها با این دارو نیز می تواند خطر بروز خواب آلودگی و سرگیجه را افزایش دهند.
- داپوکستین همچنین با داروهای ضد افسردگی از جمله مهار کننده های مونوآمین اکسیداز، مهارکننده های جذب مجدد سروتونین، سه حلقه ای ها و سایر داروها با اثرات سروتونرژیک منع مصرف دارد.
- داپوکستین را نباید به همراه مواد مخدر تفننی مانند کتامین، متیلن دیوکسی ماتمفتامین (MDMA) و اسید لیزرژیک دی اتیل آمید (LSD) مصرف کرد، زیرا احتمال بالقوه ی خطر وقوع عوارض جانبی جدی از جمله آریتمی، هایپرترمی و سندروم سروتونین وجود دارد.
- داپوکستین در بیمارانی که مشکلات قلبی قابل توجهی مانند نارسایی قلبی، ناهنجاری های هدایتی یا بیماری ایسکمیک یا دریچه ای دارند منع مصرف دارد.
- مصرف این دارو در اختلالات متوسط و شدید کبدی نیز منع مصرف دارد.
- داپوکستین در بیمارانی که اختلالات شدید کلیوی و یا اختلالات روانی دارند نیز توصیه نمی شود.
اگرچه داپوکستین مدت زمان دخول در واژن را پیش از انزال افزایش می دهد، اما به نظر می رسد که بهبودها حدود متوسطی داشته اند و تاثیر دارونما نیز در بیشتر مطالعات مشهود بوده است. در یک آزمایش مقایسه ای، پاروکستین از داپوکستین موثرتر بود، اگرچه مشخص نبود که چه زمانی درمان در رابطه با مقاربت انجام شده است. فواید و عوارض جانبی درمان با داپوکستین باید پس از چهار هفته (یا شش دوز) بررسی شود.
دکتر ولی پور، جراح و متخصص کلیه و اورولوژی
میلاد
چهارشنبه ۱۴ اردیبهشت ۱( 4 ماه پیش)
تعداد بازدید: 160
مشاهده پرسش
