سنگ حالب در زنان به شکل توده ای بسیار سخت است و از املاح معدنی موجود در ادرار تشکیل میشود. در این مقاله به بررسی علائم و علل ایجادکننده سنگ کلیه در حالب و دفع سریع سنگ کلیه از لوله حالب می پردازیم. مسدود شدن مجرای ادرار به وسیله سنگ، عوارض جدی مانند آسیب به کلیه ها، مسمومیت ناشى از افزایش اوره در خون، عفونت های شدید و حتی مرگ را به دنبال دارد.
فهرست موضوعات
سنگ کلیه در حالب
بسیاری از این سنگ ها در کلیه تشکیل شده و از آنجا وارد لوله کلیه و حالب می‌شوند. سنگ های حالب بیشتر در مردان سفید پوست ۴۰ الی ۵۰ ساله و دارای سابقه خانوادگی این بیماری اتفاق می افتد. سنگ کلیه به طور طبیعی به دلیل املاح موجود در ادرار تشکیل میشود. در بسیاری از موارد نوشیدن آب کافی و پرهیز از مصرف برخی غذاها، مانع از تشکیل سنگ کلیه میشود.
سنگ های حالب می‌تواند به شکل صاف و گرد، دارای لبه های تیز و یا به صورت برآمده باشد. رنگ سنگ حالب در زنان نیز بر اساس ترکیب های شیمیایی موجود در آن متفاوت است. این سنگ ها می‌توانند سال‌ها بدون بروز هیچ گونه ناراحتی در کلیه باقی بمانند.
علائم وجود سنگ حالب در زنان
یکی از علائم سنگ های حالب، درد شدید در ناحیه پشت و اطراف شکم یا پهلوها است و ممکن است تا کشاله ران و نزدیک ناحیه مقعد کشیده شود. ادرار همراه با سوزش و ادرار خونی نیز از دیگر علائم سنگ های حالب است. عدم خروج سنگ از طریق ادرار، درد شدید و مداوم را در پی خواهد داشت. علائم دیگری علاوه بر درد شدید ممکن است بروز کنند که عبارتند از:
✔️ تعرق شدید
✔️ حالت تهوع
✔️ استفراغ
✔️ ضعف عمومی بدن
✔️ ادرار شدید و مداوم
✔️ تب و لرز
✔️ بوی نامطبوع ادرار به دلیل عفونت
✔️ ادرار دردناک
عکس مثانه:
اگر در هنگام ادرار احساس سوزش دارید و از سوزش ادرار رنج می برید برای درمان سوزش ادرار بر روی دکمه زیر کلیک کنید.
علت ایجاد سنگ حالب در زنان
یکی از شایعترین علل انسداد حالب، حرکت سنگ از کلیه و گیر افتادن سنگ در لوله حالب می باشد. از طرفی دیگر، رسوب املاح معدنی موجود در ادرار در حالب، نیز می تواند باعث تشکیل سنگ های حالب شود. هرکدام از انواع مختلف سنگ کلیه و حالب بر اثر دلایل مختلفی بروز می‌کنند.
انواع سنگ کلیه
سنگ های کلسیمی
از رایج ترین انواع سنگ ها، سنگ های کلسیمی هستند که بر اثر کلسیم و اکسالیت بالای خون اتفاق می افتند. مصرف برخی داروهای خاص و افزایش بسیار زیاد ویتامین D، از جمله دلایلی هستند که می‌توانند موجب افزایش غلظت کلسیم شوند. عوامل ژنتیکی و مصرف مواد غذایی دارای اکسالیت از قبیل اسفناج، می‌توانند موجب افزایش میزان اکسالیت شوند.
سنگ های اسید اوریکی
یکی از فرآورده های جنبی متابولیسم پروتئین، اوریک‌اسید است که افزایش بیش از حد آن می‌تواند سبب تشکیل سنگ های حالب گردد.
سنگ های استرووایت
این نوع سنگ ها، بر اثر عفونت باکتریایی مجاری ادراری اتفاق می افتد و بیشتر در زنان بروز می یابد.
سنگ های سیستین
در موارد بسیار نادر، عوامل ارثی در برخی افراد باعث دفع بیش از حد نوعی آمینو اسید توسط کلیه می شود و در نهایت منجر به تشکیل سنگ میشود. به طور نسبی می‌توان گفت یک نفر از هر ۱۰ نفر در طول زندگی دچار سنگ های حالب میشود، که موارد زیر در بروز این مشکل نقش به سزایی دارند:
- جنسیت (مردان نسبت به زنان بیشتر دچار این مشکل می‌شوند)
- سن (سنگ حالب در مردان بین رده سنی ۴۰ الی ۶۰ سال بیشتر اتفاق می افتد)
- سبک زندگی (شامل بی تحرکی، عدم نوشیدن آب کافی و مصرف پروتئین های حیوانی میشود)
- سابقه خانوادگی
- عفونت شدید مجاری ادراری
روش تشخیص سنگ حالب در زنان
اولین مرحله تشخیص پزشکی، بررسی فیزیکی است که به منظور تعیین محل درد انجام میشود. علاوه بر این، باید بیماری هایی که علائمی مانند مشکل سنگ های حالب را دارند، در هنگام بررسی مد نظر قرار داد. همچنین ممکن است آزمایش های دیگری توسط پزشک به منظور تشخیص بیماری تجویز گردد، که شامل موارد زیر می شوند:
- آزمایش ادرار
- تصویربرداری توسط اشعه ایکس
- تصویربرداری ۳ بعدی
- تصویربرداری وریدی از کلیه
درمان سنگ حالب در زنان
سنگ های کوچک در بسیاری از موارد بدون هیچ گونه عارضه ای از بدن خارج می‌شوند. مصرف دارو و نوشیدن ۱۲ الی ۱۶ لیوان آب در روز برای بیمار به منظور خارج شدن سنگ، توسط پزشک تجویز می‌گردد. سنگ حالب نیز پس از خارج شدن باید از لحاظ ترکیبات شیمیایی مورد بررسی قرار گیرد. در صورتی که سنگ کلیه خارج نشود و برای سلامتی فرد تهدید کننده باشد، مستلزم درمان به‌وسیله عمل جراحی است که عبارتند از:
- لیتوتریپسی یا خرد کردن سنگ، که به کمک امواج صوتی انجام میشود.
- اوریترورینوسکوپ، که پزشک از طریق تجهیزات مخصوص اقدام به برداشتن سنگ می‌کند.
- عمل جراحی
درمان هایی که نیازی به استفاده از روش های جراحی ندارند، همیشه نسبت به سایرین ارجح اند. مصرف داروهای ضد درد و سایر داروها، برای کنترل اسیدی یا قلیایی شدن ادرار (عناصر اصلی تشکیل کریستال) یا کاهش کلسیم آزاد شده در کلیه توسط ادرار، و کمک به احتباس کلسیم در استخوان ها توصیه می شود. هنگام معالجه سنگ های عفونی (استروویت)، مهم است که از ورود باکتری به ادرار، پس از خروج از کلیه، و ایجاد عفونت بیشتر جلوگیری گردد. بدین ترتیب احتمالا مصرف آنتی بیوتیک و آزمایش مرتب ادرار، توصیه می شود. معمولاً جراحی برای سنگ هایی که باعث ایجاد درد، انسداد جریان ادرار یا عفونت شده و یا اندازه شان بزرگتر گردد، ضروری است. گزینه های جدید غیر جراحی و آندوسکوپی نیز وجود دارد.
سنگ شکنی شوک موجی خارج از بدن (ESWL)
به دلیل امکان انجام آن به صورت سرپایی و زمان بهبودی کوتاه، در صورت لزوم، معمولاً سنگ شکنی شوک موجی خارج از بدن (ESWL) تجویز می شود. انواع مختلفی از ESWL وجود دارد، بعضی از آنها از اشعه ایکس و برخی دیگر از سونوگرافی استفاده می کنند. تمام این روش های درمانی، باعث تجزیه سنگ ها به ذره، به کمک شوک موجی از خارج بدن، از طریق پوست و بافت ها به سمت سنگ می شوند. باقیمانده ذرات به طور طبیعی از بدن خارج می گردند. در صورت لزوم، یک استنت از طریق مثانه درون حالب قرار می گیرد تا به جریان ادرار کمک کند. این روش درمانی تحت بیهوشی انجام می گیرد.
نفرولیتوتومی از راه پوست
نفرولیتیتومی از راه پوست، در درجه اول برای از بین بردن سنگ های بزرگ یا سنگ هایی که به ESWL پاسخ ندهد مورد استفاده قرار می گیرد. در نفرولیتوتومی پوستی، یک برش کوچک مستقیم به کلیه زده می شود، و از دستگاهی به نام نفروسکوپ برای مکان یابی و برداشتن سنگ استفاده می گردد. سنگ های بزرگتر با استفاده از سونوگرافی یا دستگاه الکتروهیدرولیک شکسته می شوند. این روش نیاز به بستری چند روزه در بیمارستان دارد.
برداشتن سنگ از طریق یورتروسکوپی
این روش تنها برای برداشتن سنگ های حالب میانی و تحتانی استفاده می شود، و نیازی به ایجاد برش ندارد. در عوض، یک یورترسکوپ فیبروپتیک از طریق مثانه به داخل حالب وارد می گردد تا سنگ را پیدا کرده، و با وسیله ای مانند قفس آن را استخراج، یا با امواج شوک خرد نماید. ممکن است از استنت برای کمک به جریان ادرار استفاده شود.
دکتر ولی پور، متخصص اورولوژی در شهرک غرب
شبنم
چهارشنبه ۱۴ اردیبهشت ۱( 2 ماه پیش)
تعداد بازدید: 67
مشاهده پرسش
