بهترین داروی درمان عدم نعوظ مردان دیابتی
فهرست موضوعات
بالا بودن سطح قند خون برای مدت طولانی می تواند باعث بروز مشکلاتی در رابطه جنسی شود که «اختلال عملکرد جنسی» نام دارد. اکثر افراد سالم نیز در مقاطعی از زندگی خود دچار مشکلات جنسی می شوند. داشتن دیابت به این معنا نیست که شما الزاماً مشکل جنسی خواهید داشت؛ اما نکته ی مهم اینجاست که افراد دیابتی بیش از سایر افراد در معرض خطر ابتلا به اختلالات جنسی قرار دارند. به عبارت دیگر، این امر یکی از عوارض دیابت محسوب شده و در نتیجه ی بالا بودن سطح خون و حتی فشار و چربی خون (کلسترول) رخ می دهد. در ادامه به معرفی بهترین داروی درمان عدم نعوظ مردان دیابتی می پردازیم.
سطح بالای قند خون می تواند با گذشت زمان به رگ های خونی و اعصاب آسیب برساند. رگ ها و اعصاب آلت تناسلی شما نیز از این قاعده مستثنی نیستند! دیابت میزان جریان خون به اندام های جنسی شما را محدود کرده و پس از مدتی شما حس خود را از دست می دهید. یعنی در حین تحریک شدن و تلاش برای داشتن یک رابطه جنسی ممکن است از نظر فیزیکی و احساسی دچار مشکل شوید.
رابطه ی جنسی بخش مهمی از زندگی ماست؛ اما هنوز صحبت کردن از آن یک تابو بوده و به سختی در مورد آن حرف می زنیم. صحبت و تلاش برای داشتن یک رابطه ی جنسی سالم یکی از مهم ترین مواردی است که باید با پزشک خود در میان بگذارید.مردان دیابتی حدود ۱۰ الی ۱۵ سال زودتر از سایر مردان دچار اختلال نعوظ می شوند. درصد ابتلا به اختلال نعوظ در مردان دیابتی با افزایش سن به شدت بالا می رود. به طوری که در سنین بالای ۵۰ سال، تقریباً ۵۰ الی ۶۰ درصد مردان دیابتی اختلال نعوظ را تجربه خواهند کرد و در سن بالای ۷۰ سال تقریباً ۹۵ درصد احتمال ابتلا به مشکلات نعوظ در این بیماران وجود دارد. برای تقویت نعوظ در مردان این مطلب را بخوانید.
چرا مردان مبتلا به دیابت دچار اختلال نعوظ می شوند؟
علت اختلال نعوظ در مردان مبتلا به دیابت امری پیچیده است و به دلیل ترکیبی از اختلالات در عملکرد عصبی، عروق خونی و عضلات رخ می دهد.مردان برای رسیدن به نعوظ نرمال به رگ های خونی و اعصاب سالم، هورمون های مردانه و البته تحریک جنسی نیاز دارند. دیابت می تواند به عروق خونی و اعصابی که نعوظ را کنترل می کند آسیب برساند. بنابراین اگر از سطح نرمال هورمون های مردانه برخوردار بوده و تمایل شدید به رابطه جنسی داشته باشید، باز هم ممکن است نتوانید نعوظ نرمالی را تجربه کنید.
چه درمان هایی برای مردان مبتلا به دیابت و اختلال نعوظ وجود دارد؟
مردان مبتلا به دیابتی که در دستیابی و یا حفظ حالت نعوظ مشکل دارند می توانند از داروهای خوراکی مثل آوانافیل (استندرا)، سیلدنافیل (رواتیو، ویاگرا)، تادالافیل (ادسیرکا، سیالیس)، یا واردنافیل (لویترا، استاکسین) استفاده کنند.با این وجود، از آنجایی که اغلب افراد مبتلا به دیابت از مشکلات قلبی نیز رنج می برند، ممکن است مصرف این داروها برای آنها مناسب نبوده و باعث تداخلات دارویی خطرناک با سایر داروهای قلبی آنها شود. بنابراین حتماً پیش از مصرف هر دارویی با پزشک مشورت کنید.
درمان های دیگری که برای مردان دیابتی در نظر گرفته می شود می تواند شامل مواردی مثل تزریق دارو به آلت تناسلی، دستگاه های وکیوم مردانه، دستگاه های انقباض وریدی (برای موارد سندرم نشت وریدی)، درمان های داخلی مجاری ادراری، پروتزهای آلت تناسلی و سایر درمان های جنسی باشد.دیابت تنها دلیل اختلال نعوظ نیست؛ بنابراین نباید از بیان آن خجالت بکشید! اختلال نعوظ تقریباً برای هر مردی در دوره ای از زندگی اتفاق می افتد و دلایل مختلفی مثل افزایش سن، مواد مخدر یا الکل باعث بروز آن می شود. در ادامه به سایر بیماری هایی که احتمال ابتلا به آنها در افراد دیابتی بیشتر است، می پردازیم. همچنین به معرفی بهترین داروی درمان عدم نعوظ مردان دیابتی می پردازیم.
۱. برفک
برفک نوعی عفونت قارچی است که بیشتر در زنان رخ می دهد؛ اما مردان نیز ممکن است به آن دچار شوند.برفک، عفونت مقاربتی (STI) محسوب نمی شود، اما ممکن است حین رابطه جنسی دهانی با بیمار منتقل گردد. هر کسی ممکن است دچار برفک شود؛ اما افراد مبتلا به دیابت بیش از سایرین در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند. دلیل این امر آن است که قند بالای موجود در ادرار شما زمینه ی مناسبی برای رشد قارچ های مسبب برفک را فراهم می سازند.
برفک می تواند باعث درد یا خارش نوک آلت تناسلی یا زیر پوست ختنه گاه شود. همچنین ممکن است ترشحات یا سفت شدن پوست ختنه گاه را تجربه کنید. از دیگر علائم رایج برفک می توان به لکه های سفید روی سر آلت تناسلی اشاره کرد. بنابراین اگر هر یک از این علائم را داشتید با پزشک خود صحبت کنید.مواردی مثل کنترل قند خون، رعایت بهداشت آلت تناسلی (نه با ژل ها و شوینده های معطر) و پرهیز از پوشیدن لباس زیر های تنگ احتمال ابتلا به برفک دهان را تا حدود زیادی کاهش دهید.
۲. عفونت های مقاربتی (STI)
احتمال ابتلا به عفونت های مقاربتی (STI) در افراد مبتلا به دیابت بیشتر است.عفونت های مقاربتی تنها با داشتن رابطه ی جنسی محافظت نشده با فرد بیمار انتقال می یابد و ربطی به دیابت شما ندارد؛ اما بالا بودن قند خون شما سبب می شود که راحت تر به این بیماری مبتلا شوید.اغلب بیماری های مقاربتی علائم خاصی ندارند؛ بنابراین ممکن است تا مدت ها متوجه ابتلا به عفونت های مقاربتی نشوید. بنابراین بهتر است برای کاهش احتمال ابتلا به عفونت های مقاربتی، رابطه جنسی محافظت شده داشته باشید. در صورت نیاز به دریافت اطلاعات بیشتر در این زمینه با تیم پزشکی خود مشورت کنید.
۳. عفونت دستگاه ادراری (UTI)
عفونت دستگاه ادراری زمانی رخ می دهد که مجرای ادرار شما (لوله هایی که از کلیه ها به مثانه وارد می شوند) دچار عفونت شوند. عفونت های مجاری ادراری از طریق رابطه جنسی منتقل نمی شوند، اما رابطه ی جنسی یکی از راه هایی است که باکتری های روده وارد مجرای ادراری شده و منجر به عفونت می گردد. UTI در زنان رایج تر است، اما مردان نیز می توانند به آن مبتلا شوند و اگر قند شما بالا باشد احتمال ابتلا به این بیماری افزایش می یابد. زیرا قند بالای موجود در ادرار شما شرایط مناسبی برای رشد باکتری ها فراهم می سازد. علائم عفونت مجاری ادراری شامل موارد زیر می شود:
- تب و لرز
- درد در پشت یا پهلوها
- احساس بیماری و ناخوشی
- احساس گیجی و بی قراری
برای پیشگیری از این مشکل بهترین راه کنترل سطح قند خون است. علاوه بر این، مایعات زیاد بنوشید و در صورت نیاز به دستشویی، هیچوقت ادرار خود را نگه ندارید. یکی از بهترین داروها برای درمان اختلال نعوظ در مردان دیابتی آمپول آلپروستادیل است که بر اساس تحقیقات انجام شده تا ۹۰% اثربخشی دارد. در ادامه به توضیح این دارو و فرآیند تزریق و تأثیر آن می پردازیم.
آلپروستادیل چیست؟
آلپروستادیل دارویی است که پزشک معمولاً برای درمان اختلال نعوظ تجویز می کند. دو نوع اصلی آلپروستادیل وجود دارد: ۱) محلولی که مستقیم به آلت تناسلی تزریق می شود و ۲) شیافی که در مجرای ادراری قرار می گیرد. این دارو عوارض جانبی رایجی ندارد؛ اما عوارض جانبی نادر آن شامل واکنش های الرژیک، درد و کبودی می شود.آلپروستادیل در دسته ی داروهای گشاد کننده ی عروق قرار می گیرد. شل کردن ماهیچه ها و رگ های خونی آلت تناسلی باعث می شود که خون کافی در آلت تناسلی جریان پیدا کرده و نعوظ مناسبی داشته باشید. در واقع، آلپروستادیل مشابه یک ماده ی طبیعی در بدن شماست که به باز نگه داشتن رگ های خونی کمک می کند.
آلپروستادیل در چه مواردی تجویز می شود؟
اشکال تزریقی و شیاف آلپروستادیل برای درمان انواع خاصی از اختلال نعوظ (ناتوانی در دستیابی یا حفظ حالت نعوظ) در مردان مورد استفاده قرار می گیرد.نکته ی مهمی که باید به یاد داشته باشید این است که آلپروستادیل اختلال نعوظ را درمان نمی کند و میل جنسی را افزایش نمی دهد. همچنین، مصرف آلپروستادیل باعث پیشگیری از بارداری و یا سرایت بیماری های مقاربتی مانند ویروس ایدز و … نخواهد شد.
نحوه ی استفاده از آلپروستادیل چگونه است؟
آلپروستادیل به صورت پوردی همراه با محلول مایع در یک بسته بندی برای مخلوط کردن (مانند پنی سیلین) و به صورت شیاف مجاری ادراری (برای قرار دادن در دهانه ی آلت تناسلی) در دسترس می باشد. این دارو معمولاً باید قبل از فعالیت جنسی مصرف شود. آلت تناسلی شما در عرض ۵ تا ۲۰ دقیقه پس از مصرف دارو به صورت تزریقی و در عرض ۵ الی ۱۰ دقیقه پس از شیاف کردن دارو به حالت نعوظ می رسد. نعوظ شما معمولاً بین ۳۰ تا ۶۰ دقیقه ادامه خواهد یافت.
آلپروستادیل نباید بیش از ۳ بار در هفته تزریق شود و فاصله زمانی بین هر تزریق باید بیشتر از ۲۴ ساعت باشد. شیاف آلپروستادیل نیز بیش از ۲ بار در هفته و با فاصله زمانی کمتر از ۲۴ ساعت توصیه نمی شود. حتماً دستورالعمل های ارائه شده توسط پزشک خود را با دقت دنبال کنید و هر قسمتی که برایتان مبهم است را از پزشک یا داروساز خود بپرسید. آلپروستادیل باید دقیقاً طبق تجویز پزشک مصرف شود. استفاده ی کم تر یا بیشتر از دوز تجویز شده می تواند باعث بروز عوارض جانبی گردد.
پزشک معمولاً اولین دوز آلپروستادیل را در مطب بررسی می کند تا دوز مناسب برای شما تعیین گردد. پس از شروع مصرف آلپروستادیل در خانه، پزشک ممکن است دوز شما را افزایش یا کاهش دهد. اگر به نعوظ رضایت بخشی دست پیدا نکردید، یا نعوظ شما برای مدت طولانی ادامه داشت به پزشک خود اطلاع دهید. هرگز بدون مشورت با پزشک دوز تجویز شده را تغییر ندهید.
قبل از مصرف آلپروستادیل در خانه باید توسط پزشک آموزش ببینید. از یادگیری دقیق و کامل نحوه ی مصرف این دارو در مطب پزشک اطمینان حاصل کنید. هر سؤالی در مورد نحوه ی استفاده ی دارو دارید از پزشک خود بپرسید.برخی از بیماران شکستن سوزن در حین تزریق آلپروستادیل را گزارش داده اند. بنابراین همیشه سوزن را عمود بر محور آلت تناسلی وارد کنید.از استفاده مجدد سوزن، سرنگ، کارتریج، ویال، شیاف یا اپلیکاتور جداً خودداری کنید. سوزن ها و سرنگ های استفاده شده را در یک ظرف محکم قرار داده و دور بی اندازید. از پزشک خود در مورد دور ریختن ظرف مربوطه سؤال کنید