فهرست موضوعات
کلسیفیکاسیون یا رسوب کلسیم در پروستات، مشکل شایعی در مردان میانسال است. که ممکن است مربوط به برخی از بیماری های پروستات باشد. اکثر موارد کلسیفیکاسیون پروستات هیچ علائمی ندارند و برای بیمار خطرناک نیستند.
کلسیفیکاسیون پروستات چیست؟
کلسیفیکاسیون پروستات، رسوب کلسیم در غده پروستات است. اکثر این موارد، هیچ علائم ناراحت کننده ای برای بیمار ایجاد نمی کنند و اغلب به طور تصادفی از طریق سونوگرافی یا تصویربرداری اشعه ایکس شناسایی می شوند. کلسیفیکاسیون پروستات معمولاً بعد از فرایند التهابی غده پروستات رخ می دهد. بر اثر این فرایند، نوعی واکنش فیبروتیک در غده پروستات رخ می دهد که ممکن است موجب تشکیل نقاط کلسیفیکاسیون یا مسدود شدن غده پروستات به دلیل التهاب شود. انسداد پروستات، باعث جمع شدن مایعات می شود و به کلسیفیکاسیون یا تشکیل سنگ منجر می شود. علت کلسیفیکاسیون پروستات شناخته شده نیست، اما مشخص شده که این شرایط به مسائلی مانند پروستاتیت، بزرگ شدگی پروستات، سرطان پروستات یا جراحی مربوط می شود. بزرگ شدن پروستات بعد از درمان سرطان پروستات رخ می دهد.
آیا کلسیفیکاسیون خطرناک است؟
معمولاً اگر کلسیفیکاسیون پروستات هیچ علائمی نداشته باشد، نیاز به درمان ندارد و خوش خیم است، اما در صورتی که کلسیفیکاسیون بزرگتر شود، می تواند موجب علائمی همچون موارد زیر شود:
- پروستاتیت مزمن: التهاب غده پروستات بر اثر رسوبات کلسیم، به مجرای ادراری فشار وارد می کند و موجب رکود ادرار می شود، در نتیجه، شرایط را برای رشد باکتری بیماری زا فراهم می کند و منجر به پروستاتیت می شود. پروستاتیت موجب بروز علائمی مانند درد و ناراحتی به هنگام ادرار، خون در ادرار، مات شدن ادرار، انزال دردناک و خون در ادرار می شود. ادامه این وضعیت ممکن است درمان را دشوار کند. زیرا آنتی بیوتیک ها به سختی می توانند به غده پروستات نفوذ کنند.
- تأثیر روی باروری: پروستاتیت مزمن روی ترشح منی تأثیر می گذارد و کیفیت و مقدار منی را کاهش می دهد. مایع منی تأثیر محفاظتی و تغذیه ای روی اسپرم دارد. زمانی که مقدار منی کاهش می یابد، احتمال لقاح موفق نیز کمتر می شود.
- عفونت و سنگ های مجاری ادراری: بعلت رسوبات کلسیم در مجاری ادراری، باکتری رشد می کند و موجب عفونت و رکود ادراری می شود و فرصت را برای تشکیل سنگ در مثانه فراهم می کند.
- باعث عفونت کلیه می شود: عفونت درمان نشده در مجرای ادراری در طولانی مدت موجب عفونت کلیه می شود و روی عملکرد کلیه تأثیر می گذارد.
درمان کلسیفیکاسیون پروستات
اگر کلسیفیکاسیون پروستات موجب بروز علائمی همچون اختلالات ادراری، هماچوری، اختلالات جنسی و غیره شود، باید با دارو یا مداخلات جراحی ماند لاپاروسکوپی یا جراحی باز درمان شود. علاوه بر این، بیماران ممکن است به اقدامات زیر نیاز داشته باشند:
- مصرف غذاهای نمکی و غذاهای حاوی ادویه های تند را محدود کنید.
- آب کافی در روز بنوشید. نوشیدن ۲ تا ۲.۵ لیتر آب در روز به شفافیت ادرار کمک می کند و خطر عفونت را محدود می کند.
- به طور منظم ورزش کنید تا بدن سالمی داشته باشید. ورزشهایی مانند یوگا و پیاده روی برای لگن بسیار مفید هستند.
- مصرف الکل، آبجو، کافئین، تنابکو و محرک ها را کاهش دهید.
- بدن خود را تمیز نگه دارید و بهداشت اندام تناسلی را رعایت کرده تا از عفونت پروستات جلوگیری کنید. در صورتی که ازدواج کرده اید، باید رابطه ی جنسی منظم داشته باشید تا از انسداد پروستات جلوگیری کنید.
- فیزیوتراپی انجام دهید. ماساژ پروستات به طور منظم، احتمال انسداد غده پروستات و عفونت را کاهش می دهد و مجاری را پاکسازی می کند تا به نفوذ بهتر آنتی بیوتیک به بافت غده و کشتن باکتری کمک کند.
کلسیفیکاسیون پروستات، معمولاً خطرناک نیست و اگر علائمی نداشته باشد، نیازی به درمان ندارد. گرچه ممکن است خطر عفونت را نیز به همراه داشته باشد. بنابراین افراد مبتلا به کلسیفیکاسیون پروستات برای پیشگیری از بدتر شدن این شرایط، باید اقداماتی را انجام دهند.
