فهرست موضوعات
اگزما یک بیماری غیر واگیر دار است که با خارش و خشکی پوست همراه است. التهاب پوستی می تواند کیسه بیضه، آلت تناسلی، کشاله ران، نواحی میانی ران و مقعد را به خود درگیر کند. اگزما یک اصطلاح کلی برای توصیف مشکلاتی است که سبب التهاب و خارش پوست می شوند. التهاب پوستی کیسه بیضه ممکن است در اثر درماتیت آتوپیک، درماتیت سبوره، درماتیت تماسی یا ترکیبی از چند نوع اگزما به وجود آمده باشد. علائم اگزمای کیسه بیضه همچون علائم این بیماری، در دیگر نواحی پوستی بدن هستند. در این مقاله علاوه بر شناخت علائم، به اقدامات درمانی و نحوه مدیریت این بیماری خواهیم پرداخت.
علائم اگزمای کیسه بیضه
اگزمای تناسلی می تواند بر آلت تناسلی، کشاله ران، اطراف مقعد و باسن تاثیر گذار باشد. علائم اگزما بسته به شدت آن متغییر بوده و اغلب به صورت دوره ای بدتر و بهتر می شوند. پزشکان بد ترین شدت علائم اگزما را طغیان اگزما می نامند. علائم اگزمای کیسه بیضه می توانند شامل موارد زیر باشند:
- خارش شدید
- خشکی و حساسیت پوست
- التهاب و پوسته ریزی پوست
- تغییر رنگ پوست
- سفتی، افزایش ضخامت، پوسته ریزی و چرم مانند شدن پوست
- تورم
- زخم های باز، مبتلا به دلمه و دارای ترشحات
در افراد دارای پوست رنگی، اگزمای کیسه بیضه می تواند رنگ پوست را به قهوه ای تیره، بنفش یا خاکستری تبدیل کند. در پوست های با رنگ روشن تر، نواحی مبتلا با رنگ قرمز نمایان خواهند شد. موارد شدید تر اگزمای بیضه می توانند با خونریزی، دلمه بستن پوست و خروج ترشحات از زخم همراه باشند. خاراندن پوست ممکن است سبب بروز زخم و ابتلا به انواع عفونت های باکتریایی، قارچی یا ویروسی شود و خارش یا مالش مداوم نواحی مبتلا، سبب چرم مانند شدن پوست خواهد شد. افراد مبتلا به اگزمای شدید، ممکن است طغیان هایی با دوام چندین روز تا چندین هفته را تجربه کنند.
علائم مشابه با بیماری های دیگر:
اگزمای کیسه بیضه از نظر علائم می تواند شبیه به بیماری های دیگری همچون موارد زیر باشد:
- خارش ژوک
- عفونت قارچی
- نورودرماتیت ناحیه نشیمنگاه
- پسوریازیس
- گال
- لیکن اسکلروز
- لیکن پلان
برخی بیماری های منتقل شونده جنسی نیز می توانند سبب خشکی و خارش پوست در اطراف ناحیه تناسلی شوند. از جمله این بیماری ها می توان موارد زیر را نام برد:
- هرپس تناسلی
- کلامیدیا
- سوزاک
- تریکومانیا
- زگیل تناسلی
- افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک
درماتیت آتوپیک نوعی اگزما است که اغلب در اثر بیماری های دیگری همچون موارد زیر به وجود می آید:
- آسم
- تب یونجه
- بی خوابی
- دیگر مشکلات پوستی
علاوه بر این موارد، افرادی که ناراحتی یا خارش غیر قابل کنترلی را تجربه می کنند، ممکن است دچار افسردگی یا اضطراب شوند. از آن جایی که این بیماری علائمی مشابه با دیگر بیماری های پوستی دارد، جهت دریافت تشخیص مناسب باید به پزشک متخصص مراجعه شود.
علت ها و عوامل خطر
در حالی که برخی عوامل خطر اگزما ژنتیکی هستند برخی دیگر از محیط منشا می گیرند. این عوامل خطر بسته به نوع اگزمای فرد می توانند متفاوت باشند. اغلب اوقات، درماتیت کیسه بیضه به عنوان پاسخی به یک محرک محیطی ایجاد می شود. در این شرایط به چنین واکنشی، درماتیت تماسی گفته می شود. در موارد دیگر، واکنش یاد شده درماتیت آتوپیک نام خواهد گرفت. عوامل خطر غیر قابل تغییر در درماتیت آتوپیک شامل موارد زیر هستند:
سابقه خانوادگی: سابقه خانوادگی ابتلا به درماتیت آتوپیک، تب یونجه یا آسم احتمال ابتلای فرد به این بیماری را بیشتر خواهد کرد.
نژاد: محققان بیان دارند که درماتیت آتوپیک در کودکان سیاه پوست غیر اسپانیایی شیوع بیشتری دارد.
ژنتیک: برخی افراد مبتلا به درماتیت آتوپیک، در اثر یک جهش در ژن تولید کننده فیلاگرین به این بیماری دچار شده اند. فیلاگرین، پروتئینی است که به محافظت از پوست و حفظ رطوبت آن کمک می کند. علاوه بر این، یک مطالعه در سال ۲۰۱۷ بیان داشت درماتیت آتوپیک با ژن های عامل آسم و تب یونجه ارتباط دارد. محرک های رایج درماتیت های آتوپیک، سبوره یا تماسی شامل موارد زیر هستند:
مخمر: نوعی قارچ است که بر روی پوست وجود دارد.
عوامل محیطی: تغییر در آب و هوا یا زندگی در محیط های سرد، خشک یا مرطوب می توانند سبب طغیان علائم اگزما شوند.
عوامل حساسیت زا (آلرژن ها): این موارد شامل مواد شیمیایی و رایحه های موجود در صابون ها، شوینده ها و لباس ها می شوند. لاتکس موجود در کاندوم ها، گرده گل ها، کپک ها و فلزات به کار رفته در جواهرات نیز از جمله این موارد به شمار می آیند.
استرس روانی: اضطراب و استرس محرک های رایج درماتیت آتوپیک هستند.
درمان اگزمای کیسه بیضه
تاکنون درمانی برای اگزمای کیسه بیضه یافت نشده اما برخی روش ها می توانند علائم را تسکین دهند. مهم ترین درمان های علائم اگزما به شرح زیر هستند:
مرطوب کننده ها: این موارد به پیشگیری از خشکی پوست کمک می کنند.
کورتیکوستروئید ها: پماد ها و روغن هایی هستند که مبتلایان جهت کاهش التهاب از آن ها استفاده می کنند. کلوبتازول و هیدروکورتیزون دو نمونه از این دارو ها هستند. علاوه بر آن، افراد مبتلا به طغیان های شدید می توانند نوع خوراکی دارو های پردنیزون یا متیل پردنیزولون را استفاده کنند.
کورتیکوستروئید های موضعی با قدرت کم تا متوسط: مبتلایان از این دارو ها برای درمان اگزما در نواحی تناسلی استفاده می کنند.
تغییرات سبک زندگی: این بدان معناست که افراد باید محرک های طغیان اگزما را شناسایی کرده و از آن ها اجتناب کنند.
در برخی موارد، پزشک می تواند دارو هایی موضعی با عنوان مهار کننده های کلسی نورین تجویز کند. این دارو ها، نواحی حساسی همچون کشاله ران را بدون نازک کردن پوست درمان می کنند. مهار کننده های کلسی نورین می توانند به تنهایی یا همراه با کورتیکوستروئید ها تجویز شوند. در صورت وجود عفونت در نواحی مبتلا به درماتیت، پزشک دارو های دیگری همچون آنتی بیوتیک یا ضد قارچ برای بیمار تجویز خواهد کرد.
در سال ۲۰۱۷، سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) داروی دوپیلوماب را برای درمان درماتیت و خارش پوست تایید کرد. دارو های ضد خارش همچون آنتی هیستامین ها، می توانند خارش و ناراحتی را تسکین بخشیده و خواب راحت تری را برای فرد فراهم کنند. تحقیقات نشان داده اند که درمان با اشعه فرا بنفش می تواند بر موارد متوسط تا شدید اگزما موثر باشند.
پیشگیری و مدیریت
با شناسایی، اجتناب و حذف محرک های اگزمای کیسه بیضه، پیشگیری از ابتلا به آن امکان پذیر است. پوشیدن لباس آزاد، قطع مصرف هر گونه داروی محرک بدون نسخه و مدیریت استرس، از جمله اقدامات پیشگیرانه در این زمینه است. دیگر اقدامات مراقبتی به شرح زیر هستند:
- پوشیدن لباس هایی که امکان گردش هوا در اطراف بیضه ها را فراهم می کنند.
- حمام کردن به صورت متداول و مرطوب کردن نواحی مبتلا
- اجتناب از مصرف دارو های موضعی بدون نسخه ای که سبب تحریک پوست می شوند.
- دریافت مقادیر کافی و مناسب از ویتامین ها و مواد معدنی
- تمیز نگه داشتن ناحیه کشاله ران
- اجتناب از مواد محرک واکنش حساسیتی، همچون شوینده ها و نرم کننده های دارای رایحه و استفاده از صابون های بدون بو
در صورت بروز اگزما، افراد باید نواحی مبتلا را به آرامی شستشو داده و خشک کنند. جهت حفظ رطوبت پوست، باید حداکثر ظرف ۳ دقیقه پس از شستشو، از محصولات مرطوب کننده استفاده شود. اجتناب از خارش کیسه بیضه مبتلا به اگزما، یک نکته کلیدی در تسکین علائم بیماری است. در صورتی که فرد بخواهد پس از اعمال پماد های استروئیدی از مرطوب کننده ها استفاده کند، باید مدتی را جهت جذب و خشک شدن کامل دارو منتظر بماند. برخی کاندوم ها و اسپرم کش ها سبب تحریک پوست می شوند. در صورت تجربه هر گونه علامت یا نشانه بیماری باید به پزشک مراجعه کرد.
سوالات متداول
چگونه می توان از اگزمای کیسه بیضه رهایی یافت؟
تاکنون هیچ درمانی برای اگزمای کیسه بیضه معرفی نشده اما ترکیبی از دارو های تجویزی، بدون نسخه و اجتناب از محرک ها می تواند به تسکین علائم منجر شود.
تفاوت اگزمای کیسه بیضه و خارش ژوک چیست؟
خارش ژوک یک عفونت قارچی پوست است که سبب بروز راش های قرمز، گرد و همراه با خارش در ناحیه کشاله ران می شود. اگزمای کیسه بیضه یک التهاب مزمن پوستی است که به صورت دوره ای پدیدار می شود.
آیا درمان خانگی برای اگزمای کیسه بیضه وجود دارد؟
افراد درمان های خانگی مختلفی را برای این بیماری امتحان می کنند که از جمله آن ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- حمام با بلغور جو دو سر
- حمام با لکه بر ضعیف: در این حمام هر واحد لکه بر باید با ۱۰ واحد آب رقیق شود.
- استفاده متداول از مرطوب کننده ها مخصوصا پس از حمام کردن
- پوشیدن لباس های زیر نخی و اجتناب از لباس های دارای مواد تحریک کننده
- اعمال کمپرس سرد بر کیسه بیضه
- کوتاه کردن ناخن ها برای جلوگیری از خارش کیسه بیضه
- پوشاندن پوست خارش دار با یک پارچه نرم
- استفاده از آنتی هیستامین ها در صورت مختل شدن خواب شبانه
- اجتناب از مواد محرکی همچون برخی صابون ها، شامپو ها، شوینده ها و ژل ها
در موارد شدید تر باید به پزشک مراجعه کرده و دارو هایی همچون استروئید ها، آنتی هیستامین ها، مرطوب کننده ها دریافت کرد. گاهی اوقات درمان با اشعه فرابنفش نیاز خواهد بود. اگزمای کیسه بیضه در صورتی که به درستی مداوا نشود، می تواند از شدت خفیف به شدید توسعه یابد.
