مویرگ های روی کیسه بیضه چه هستند؟

بیضه‌ها خون غنی از اکسیژن را از دو شبکه مویرگی که هر کدام در یک طرف کیسه بیضه قرار دارند، دریافت می‌کنند. به همین صورت، دو شبکه سیاهرگی نیز وجود دارد که خون بدون اکسیژن را به سمت قلب باز می‌گردانند. در هر طرف کیسه بیضه، شبکه‌ای از سیاهرگ‌های کوچک وجود دارد که خون فاقد اکسیژن را به سیاهرگ اصلی بیضه منتقل می‌کند. واریکوسل بزرگ شدن این شبکه سیاهرگی است.

پس در واقع واریکوسل وضعیتی است که در آن سیاهرگ‌های داخل کیسه‌ای که بیضه‌ها را نگه می‌دارد، بزرگ می‌شوند. این سیاهرگ‌ها مسئول تخلیه خون بدون اکسیژن از بیضه‌ها هستند. واریکوسل زمانی رخ می‌دهد که خون به جای خروج از بیضه‌ها، در سیاهرگ‌ها تجمع می‌یابد. این مشکل معمولاً در دوران بلوغ شکل می‌گیرد و به تدریج توسعه می‌یابد.

واریکوسل ممکن است باعث ناراحتی یا درد شود، هرچند که اغلب بدون علامت است. در این وضعیت اگر دردی حس نشود معمولا به درمانی هم نیاز ندارد. اما باز هم اگر شرایط از حد عادی برایتان سخت‌تر بود، می‌توانید به نزد پزشک متخصص بروید. به یاد داشته باشید که واریسکول گاهی می‌تواند به رشد ناکافی بیضه‌ها، کاهش تولید اسپرم و یا مشکلات دیگری که به ناباروری منجر می‌شوند، بینجامد. درمان واریکوسل اغلب شامل جراحی برای رفع مشکلات ناشی از آن است.

علت دقیق واریکوسل در مردان ناشناخته است، اما ممکن است به دلیل عملکرد نادرست دریچه‌های داخل سیاهرگ‌ها باشد که وظیفه حفظ جریان صحیح خون را دارند. همچنین، مسیر سیاهرگ بیضه سمت چپ کمی متفاوت از ورید راست است و این تفاوت می‌تواند احتمال بروز مشکل در جریان خون سمت چپ را افزایش دهد. هنگامی که خون بدون اکسیژن در شبکه سیاهرگ‌ها تجمع می‌کند، این سیاهرگ‌ها گشاد می‌شوند و واریکوسل شکل می‌گیرد.

واریکوسل معمولاً از دوران بلوغ آغاز می‌شود و با گذشت زمان پیشرفت می‌کند، اما در هر سنی ممکن است رخ دهد. این مشکل بیشتر در سمت چپ کیسه بیضه دیده می‌شود که به تفاوت‌های آناتومیک وریدها مربوط است. در برخی افراد، واریکوسل ممکن است منجر به مشکلات باروری شود.